“Zo, dit is als een nachtkaars uitgegaan” was zijn laatste berichtje. Shit, ik was ook veel te druk voor dit gedoe, maar in dit geval (en eigenlijk alle gevallen) was ik niet heel rouwig dat het contact hierbij eindigde.
Dit was een voorval van een aantal jaar terug, toen ik een blauwe maandag op Bumble zat, een datingsite waar nog weinig mensen van gehoord hadden. Lekker rustig dacht ik, van mij hoefde niet iedereen te zien dat ik op “zoek” of op “jacht” was, want dat was ik ook niet echt. Maar ik kwam hem in het wild ook niet tegen, dus zo'n stomme app proberen maar, was toen mijn idee. Een heel slecht idee, want Jezus wat een blamage was dat. Misschien dat er voor mannen veel leuke vrouwen op deze app zitten maar voor vrouwen is het echt vreselijk. Of het was het algoritme, let’s not hope so.🙄 Mannen zijn niet zo goed in het nemen van selfies, a la. Maar jongens….dit kan echt beter hoor. Damn. Afijn, de spelling kon ook beter en dan haak ik ook af. Spelfouten, ik probeer ze niet te zien, maar het lukt mij gewoon niet. Jawel, een taalnazi, ik beken. Al maak ik ze soms zelf in de snelheid ook wel eens. Nogmaals, ik ben ook niet perfect. Maar deze man was vaardig in zijn Nederlandse taal, loog niet over zijn lengte (dat is een ander verhaal, vertel ik later) en hij was kok, maakte filmpjes op YouTube dus ik kon alvast even bekijken wat ik zou treffen bij onze eerste ontmoeting. Een grote, vriendelijke man lacht mij in het filmpje toe.
In het echt bleek deze man iets minder opgeruimd (zowel letterlijk als figuurlijk) te zijn als gedacht en verre van wat wenselijk is. Verder dan een kopje thee is deze date niet gegaan, ik kon gewoon niet door deze overweldigende rommel heen kijken. In een gesprek vroeg hij naar mijn voorgaande relaties, luisterde kort en viel gelijk met de deur in huis. “Ik ben 20 jaar getrouwd geweest en wij probeerden aan het eind van ons huwelijk een open relatie”. Ah, dacht ik, dat was dus niet het beste idee van Nederland gebleken. “En dat zoek ik nu weer” vervolgde hij standvastig. Dat was mijn cue om nu echt weg te gaan.
In de auto proestte ik het in een lachen uit. Wat een bijzondere mensen bestaan er toch op de wereld… Deze nachtkaars mocht uitgaan, al deed ik het niet expres door even niets van mij te laten horen, ghosten is niet mijn stijl. Zou niemands stijl moeten zijn eigenlijk. Als je contact zoekt met een ander draag je ook de verantwoordelijkheid om deze netjes weer af te sluiten als het toch niet is wat je dacht. Dus ik stuurde deze man nog een netjes berichtje en heb de app, die ik nu al heel lang niet meer heb, (dus no need om te zoeken jongens) toen heel lang gelaten voor wat het was…. Want soms kan op papier alles leuk lijken en matchen, alsook over de app en is de aandacht en het hebben van een gesprek leuk, maar uiteindelijk is het toch voornamelijk chemie.
Ik heb destijds via de app 4 dates gehad, allen enkel een drankje of een hapje en 1 bijna, die zei steeds een uur voor de afspraak af om weer een nieuwe afspraak te maken. Of die man die absoluut geen relatie wilde (vergat hij alleen even voor het gemak te vermelden op zijn profiel) maar wel driftig actief was op de app, meerdere lijntjes uit had staan en teleurgesteld was als later bleek dat de vrouwen wel op zoek waren naar een langdurige connectie en niet naar een bootycall. En die zijn aandacht dus ook niet wilden delen met nog 100 andere contacten. Serieus....wat denken deze mensen? Hoe zou je dat zelf vinden? Je zou je niet heel speciaal voelen, of wel?
Ik zal er later nog een paar beschrijven, want natuurlijk zaten er ook gewoon leuke momenten tussen omdat er geen match was, maar er wel een normaal leuk vriendschappelijk contact is ontstaan. Dit is de enige app die ik ooit heb geprobeerd en ik voel ook absoluuuuuuuut niet de noodzaak om ook nog andere apps te proberen. Ever.😅