Grappig hoe niet sociaal het medium eigenlijk is. In het dagelijks leven hebben mensen een oordeel over veel dingen, maar op social media hebben mensen extra de behoefte om deze te ventileren.
“Waarom plaats je die shoot”, “dat heb jij toch niet nodig” “Je bent een leuke vrouw, waarom wil je die bevestiging?" Van binnen moest ik even lachen om deze opmerking. Nee bevestiging van kennissen heb ik niet nodig.
Waarom plaats ik foto’s? Omdat ik dat leuk vind, omdat ik graag mijn gedachten deel en een glimp van de wereld door mijn ogen. Omdat ik trots ben, op.. tja veel. Waar ik in het begin mij iets aantrok van mensen die overal iets van vinden, weet ik steeds beter dat het iets over de ander zegt en niet perse over mij. En soms is het ook gewoon hartstikke goed bedoeld. Maar dat jij het niet zo zou doen, wil niet zeggen dat de ander dat ook niet moet doen.
Iedereen is anders. Introvert, extravert, excentriek, of juist totaal niet. Dat maakt iedereen uniek. Wel deel ik minder van de kinderen, omdat dit hun keuze niet is. Wat ik deel over mijzelf is mijn keuze. En iedereen is vrij zijn eigen keuze te maken. Om te zijn wie je wilt zijn. Te laten zien wat je wilt laten zien. Zeker op social media is het vaak een fractie van de werkelijkheid. En dan heb ik niet over alle prachtige filters. Maar ook over de filters die mensen over hun leven trekken. De meest mooie momenten worden gedeeld door ogenschijnlijk hele interessante mensen, maar weet dat al die mooie plaatjes momentopnamen zijn, een script van dat moment. Het zijn ook gewoon mensen.
Iedereen heeft zijn worstelingen, met de buitenwereld, anderen, gevoelens of met zichzelf. Dus laten we iets minder bekritiseren totdat we zelf perfect zijn, wat dat ook moge zijn. Want wat in jouw ogen perfect is, hoeft dat niet voor een ander te zijn.
