"Gelukkig! Je voelt je weer goed, je bent er weer." Ik voel mij beter. Niet goed. Nog niet.
Dat ik mij laat zien, wil niet zeggen dat alles oké is. Dat ik lach wil niet zeggen dat ik geen verdriet heb. Dat ik mee ga naar feestjes, wil niet zeggen dat ik niet moe ben. Dat ik weer aan het werk ben, wil niet zeggen dat ik alles weer aan kan. Dat ik happy moments deel op social media, wil niet zeggen dat er alleen maar happy moments zijn. Net als waarschijnlijk bij jullie allemaal. Op de side note na dat het bij mij even heel donker is geweest.
Ik kies momenten, om dingen te doen, om mijn energie aan te geven, om te delen. Zowel de leuke dingen, als de minder leuke dingen. Ik pak dingen op dit moment op alle fronten aan. Mentaal en fysiek. En langzaam is Bi er weer met vlagen, zoals ze was, zorgzaam, flauwe grappen en een gemeende, spontane (iets te harde) lach. Iedereen is lief en leeft mee, ik ben dankbaar voor alle lieve mensen om mij heen. Die er zijn op mooie, gelukkige momenten en de donkere, verdrietige momenten.
Jezelf ontdekken, je lichaam weer voelen, je emoties niet de overhand laten nemen. Het kind in je karakter behouden maar het volwassen deel vergroten. Je favoriete klotegevoel herkennen, bepalen waar de grens ligt tussen iets niet kunnen en niet voor jezelf willen. Op jezelf vertrouwen. Terug naar de basis. En weten dat je niet altijd de sterkste hoeft te zijn. Dat je kwetsbaar mag zijn, je gevoelens mag tonen en dat niemand dat eigenlijk kan veroordelen.
Als iets belangrijk voor je is, dan mag dat gevoelig zijn. We zijn iets te oud om toneel te spelen en stoer te doen. Wat als er geen morgen meer is, dan wil je toch alles gezegd hebben? Dan wil je toch dat mensen weten wat ze voor je betekenen? Ik wel.
