Vanochtend begonnen met een hike over de berg achter het huis in Toscane. Ik wilde graag naar een uitzichtpunt maar ik wist niet goed hoe ik daar moest komen. “Oké, geen probleem Bi, gewoon lopen, je ziet het wel”.
Dat was een vrij stoere gedachte, terwijl ik van binnen toch heel wat anders leek te voelen. Ik wilde ergens heen, er moest een doel zijn en die was nu vaag. Mijn wandeltocht begon omhoog en door de steile klim verzwaarde mijn ademhaling. De zweetdruppels door de warmte en de inspanning vonden hun weg over mijn hals naar beneden. Er kwamen allerlei gedachten in mij naar boven en daarbij ook wat irritatie, want waar was dat stomme uitkijkpunt en waarom kon ik het niet vinden.
De paden werden smaller, steiler en minder goed begaanbaar. De stenen waarover ik liep rolden af en toe weg en het zand, de dennennaalden en soms nog natte klei van de regenachtige dagen hiervoor, zorgden ervoor dat ik mijzelf een paar keer moest opvangen omdat ik bijna naar beneden gleed. Wij zijn deze paden ook niet gewend in Nederland. En fuck wat was het bloody hot.
Maar misschien moet ik dit ook niet meer in mijn eentje doen, zo afgelegen en ook niet zonder te laten weten dat ik weg was. Het bereik van mijn telefoon was nog slechter dan de begaanbaarheid van de paden. Plots zag ik verder op mijn pad iets voorbijschieten, een dier, maar door de afstand, de snelheid en wellicht…ik zei wellicht…mijn ietwat slechter wordende zicht kon ik niet zien of het een hond of een hert was.
Anderhalf uur gelopen en nog geen echt uitkijkpunt kunnen vinden. Wel een mooie, open plek waar rust en stilte heerste. Daar besloot ik om dan maar weer om te keren en huiswaarts te gaan zonder mijn uiteindelijke doel bereikt te hebben. Anders zou ik te laat zijn voor de lunch. Toen ik naar beneden liep genoot ik van de natuur, de wind door de bomen, het geritsel in de struiken en moest ik een beetje om mijzelf lachen. Waarom zijn we zo gefocust op de uitkomst van iets, het doel, waarom kunnen we niet gewoon iets meer genieten van de weg ernaartoe?
Iets om over na te denken. Misschien.♡
