…Letterlijk en figuurlijk een gevoelig onderwerp
Als de dag van gisteren herinner ik mij het moment dat mijn broertje thuiskwam met een piercing door zijn wenkbrauw, vakkundig verstopt achter een pleister omdat het vanuit huis niet was toegestaan.
Onze blikken vingen elkaar toen hij langs mij heen liep in de keuken en we wisten allebei dat ik wist wat het was. Afijn, daar was met onze ouders het laatste woord nog niet over gesproken.
Daarna maakte de zogenaamde tramp-stamp zijn opmars, kennen jullie die nog? Die mooie tribal op de onderrug van veel meisjes. En dan het liefst nog de string boven de broek uit. Die heb ik nooit gehad. Thank God… En in mijn puberteit had ik een vriendje die de stripfiguur “Tasmanian Devil” op zijn kuit had laten tatoeëren. Eigenlijk heb ik nooit meer de kans gehad om hem te vragen wat hij hier vandaag de dag nog van vindt. Of hij er nog net zo blij mee is. Ergens denk ik van niet, alhoewel….
Zelf wist ik wel dat ik ook graag een tatoeage en piercing wilde laten zetten, maar niet zomaar. Wat heeft mijn familie gelachen bij het idee van een zonnetje om mijn navel. “Haha, als je dan zwanger bent is het een mega zon en daarna een verlept zonnetje”. Gieren. Jullie begrijpen, die is er nooit gekomen. Het was mij ook wel duidelijk dat ik het belangrijk vond dat iets dat ik op mijn lichaam zou zetten een betekenis zou hebben. Inmiddels heb ik een vlinder, zelf ontworpen als symbool voor het uitvliegen van de kinderen op de plek waar ze gezeten hebben. Een kruisje aan de binnenkant van mijn enkel als symbool dat alles goed komt toen ik op mijzelf kwam te staan nadat ons gezin uit elkaar viel. En dit jaar heb ik na een donkere periode een Feniks op mijn onderarm laten tatoeëren. De Feniks staat voor kracht, tot de grond afgebrand en herrezen uit haar eigen as. Met een muzieksleutel omdat ik mij geen leven kan voorstellen zonder dans en muziek. De tekst “Still I Rise” maakt het af. Ook dit keer zelf ontworpen.
Iedereen heeft zijn mening, je moet gewoon lekker doen wat jij wilt. Als je er maar goed over hebt nagedacht. Dat geldt zo'n beetje voor alles ;-). En ja, ik heb goed nagedacht over mijn tatoeages, piercings en zelfs over het laten tatoeëren van mijn sproetjes. Ik ben gewoon een snelle beslisser. En nul spijt. Spijt is verspilde energie. Gedane zaken nemen geen keer...spijt komt na de zonde...blablabla. Kortom, eenmaal gedaan is vaak wel gewoon gedaan. Je kunt wensen dat je het anders had gedaan maar dat heb je niet. Dus. Volgende keer beter.