Of gewoon oud...
Vaak denken mijn jongens dat ik van een andere planeet kom. Dat klopt, ik kom van Venus en zij van…nou, dat komt later wel een keer. Maar ze denken dat ik geboren ben in de pre-historie. Zeker toen ik zei dat internet nog maar net bestond toen ik geboren werd en de normale mens er toen nog geen gebruik van maakte.
“Whatt?! Hoe wisten jullie dan dingen?”. Euh niet en dat was best lekker rustig. Een leven zonder inkijkjes in het leven van anderen, geen verleidingen op elke hoek en minstens zoveel meningen. Het was gewoon rustig. De onderlinge verhoudingen stonden niet continue op scherp door onbeantwoorde of ongelezen berichten en het leven kabbelde gewoon voort. De mensen die je graag zag, daar ging je heen. En de rest, tja…die zag je gewoon niet.
Maar goed, soms zorgen deze verschillende tijdszones wel eens voor generatiekloven, en laat de drogist daar nu niets voor hebben. Ze kunnen zich bijvoorbeeld kapot irriteren aan het gebruik van spreekwoorden en gezegden, iets dat ik heel vaak doe. Of het gebruiken van oudere woorden. “Er is echt niemand meer op de hele wereld die deze dingen zegt, echt alleen jij”. Paar kleine voorbeelden ;-)
Vrijdag was er kerstontbijt op school en de jongste kwam beneden in zijn beste kleding “Zow, jij ziet er puik uit”. “Puik? Wat is dat nou weer mam?”. Goed jongen, goed. Je ziet er goed uit. “Zeg dat dan gewoon”.
Of toen ik de oudste vroeg om een printscreentje van een mail. “Een wat?” vraagt hij geïrriteerd. “Een printscreentje” herhaal ik. “Ik weet niet wat dat is hoor” zegt hij compleet verbijsterd. “Gewoon even een foto maken van het mailtje schat”. “Een screenshot bedoel je, sjeez mam, wat is er mis met jou?!”.
Hahaha. Oud. Ik ben gewoon oud jongen. That’s it.
