Sexy mama!
Er is een onzichtbare grens die je lijkt over te stappen op het moment dat je moeder wordt. Alsof er een geheime ceremonie is waarin je onzichtbare regels meekrijgt: je bent vanaf nu bescheiden, verantwoordelijk en vooral onzichtbaar aantrekkelijk.... het hele pakket graag. Alles wat afwijkt van dat beeld, lijkt ineens voer voor discussie.
Luister. Je sensualiteit maakt je geen slechte moeder. Punt.
Ik doe wel eens fotoshoots, voor mijzelf of om een fotograaf te helpen. Niet ordinair, maar vrouwelijk en krachtig. Toen ik de foto’s deelde op mijn socials, kwamen de reacties binnen. Heel veel positieve, sommige wat voorzichtig en sommige mensen bleven heel stil.
Vriendinnen: “OMG, vet mooi Bi 🔥”
Maar ook reacties als: “Ehm, is dit niet een beetje… heftig? Voor een moeder?”
Heftig? Sinds wanneer is je vrouwelijkheid laten zien heftig? Zo’n opmerking zou mij niet niet moeten raken, maar doet het soms toch. Als moeder voel je de verantwoordelijkheid om ‘goed genoeg’ te zijn, niet alleen voor je kinderen, maar ook voor de buitenwereld die altijd lijkt mee te kijken. Als iemand suggereert dat je sensualiteit en vrouwelijkheid niet past in het plaatje van een ‘goede moeder’, wordt het persoonlijk. Je begint toch even te twijfelen: Ben ik te heftig? Spoiler: nee, dat ben ik niet. Althans, misschien ligt dat voor sommige mensen die mij kennen open ter discussie. Heftig in mijn dromen, passies, enthousiasme, ja. Maar zou ik ooit iets doen wat mijn kinderen zou kunnen schaden? Nooit. Zij zijn altijd het meest belangrijke in mijn leven.
Ik wil mijn kids laten zien dat je als moeder én als vrouw mag stralen. Dat trouw zijn aan jezelf belangrijk is. Dat sexy en zorgzaam perfect samen kunnen gaan. Dat kracht en kwetsbaarheid elkaar versterken. En dat je nooit je sensualiteit hoeft in te leveren omdat iemand anders daar ongemakkelijk van wordt, dat heb ik veel te lang zo gedaan. Omdat een ander het niet aankan dat ik een vrouw ben én een moeder? Newsflash: het is mijn lichaam, mijn energie, mijn verhaal. Zolang ik mijn kinderen niet schaadt, is er helemaal niets mis mee om te laten zien wie ik ben. Ze zijn ook nog eens best trots op hun moedertje.
Vrouw zijn is power, óók als je moeder bent
Ik weet dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt. Misschien herken je het wel. Die blik. Die “goedbedoelde, ahum”, “oh, zou jij dat wel doen?”-vragen. Die woorden die net niet uitgesproken worden, maar in de lucht blijven hangen. Hoe ga jij ermee om? Onthoud: als moeder, als vrouw, als mens mag je best een beetje heftig zijn. En die “te veel”-opmerkingen? Ze zijn niet mijn probleem. Ze zeggen alleen maar dat die ander misschien een beetje vastzit in een veel te krap wereldbeeld en mag kijken naar zijn of haar eigen schaduwkant. Want eerlijk, als een beetje kant en een sexy blik je al van je stuk brengt….
