Een schizofreen…is nooit alleen. Je hebt ‘m vast wel eens gehoord. Grappige is dat er een kern van waarheid in zit. Niet alleen voor mensen met deze diagnose maar we hebben allemaal meerdere “ikke’s”.
Volgens De Voice Dialogue-methode bestaat iedereen uit verschillende kanten en die kijken allemaal met andere ogen naar de wereld. Ingewikkeld!
Het boek dat ik aan het lezen ben gebruikt de metafoor van een bus. Je verschillende "ikken" zijn de passagiers en jijzelf bent de chauffeur. Je "ikken" willen echter niet allemaal dezelfde richting op en hebben verschillende ideeën over hoe de bus bestuurd moet worden.
Zo wenst je perfectionist dat je netjes en perfect rijdt, je "pleaser" wil dat iedereen het naar zijn zin heeft en je "pusher" wil zo snel mogelijk naar de plek van bestemming. Als deze passagiers af en toe iets van hun wensen aan jou, de chauffeur, doorgeven, is dat niet zo erg. Maar als ze zelf de bus gaan besturen, dan is er geen controle meer.
De perfectionist, de "pusher" of de "pleaser" zijn een paar voorbeelden van "ikken" die bij veel mensen de hoofdrol spelen en die vaak in de vroege jeugd zijn ontstaan. Er bestaan nog veel meer "ikken": de "levensgenieter" bijvoorbeeld. Als die achter het stuur zit, nou dan is er geen haast hoor, en als de dromer of de clown achter het stuur zitten is de chaos compleet. Je kunt ze zien als bodyguards uit je jeugd, zij zorgden ervoor dat jij als kind geen pijn zou ervaren, door deze persoonlijkheden in te zetten kon je bepaalde situaties "overleven". Omdat je als kind afhankelijk was van anderen moest je iets doen om niet gekwetst te worden. Als volwassene echter, zijn deze bodyguards er soms nog steeds.
Bij mij zit absoluut mijn innerlijke kind aan het stuur, de pleaser en de levensgenieter zitten recht achter haar. Daarachter zit de pusher met de dromer en de clown ernaast. Afwisselend nemen ze het stuur over. Maar het innerlijk kind zit absoluut het meest vaak aan het stuur. Ze zit zo vol leven dat ze alle kanten op wil, nieuwsgierig, goed van vertrouwen en ze gelooft in sprookjes. Zich handhavend in deze, soms gekke wereld, door de dromer, de pleaser, en de clown afwisselend in te zetten.
De perfectionist zit samen met de rationalist ergens ver achter in de bus. En ego, oftewel de innerlijke criticus, ligt op het bagagerek boven de passagiersstoelen. Deze roept af en toe iets van “dat kun je helemaal niet”, “je bent niet slim genoeg”, "je bent niet goed genoeg", “je stelt niets voor”. Ik heb ‘m al een paar keer geprobeerd in de kofferbak te duwen maar toch ligt hij steeds weer daarboven in dat rek. Al scheurend door de straten probeer ik hem zoveel mogelijk te negeren. We hebben duidelijk een manager nodig want de bus is op sommige momenten echt onbestuurbaar.