De stilte doorbreken
Soms hoor je mensen zeggen: "Het gaat wel weer over."
Of: "Even doorbijten, iedereen heeft het weleens zwaar."
Maar wat als het niet zomaar overgaat? Wat als de wereld om je heen alleen maar sneller lijkt te draaien en je het gevoel hebt dat je niet meer mee kan komen? Dat het allemaal te veel is?
Het is deze week de week van de mentale gezondheid. Wist je dat?
Eerlijk; eerder had ik het ook niet geweten.
Vorig jaar liep ik vast. Emoties die ik jaren had weggestopt, kwamen als een tsunami naar boven. Triggers, oude pijn, overprikkeling. Ik bleef maar doorgaan. Gewoon negeren. Tot mijn hoofd niet meer kon en mijn lichaam ook niet. Ik kon niet anders dan stilstaan en kijken naar mijn pijn. De aandoening die ik voorheen vooral aanstellerij dacht te vinden, liet mij zien dat het echt was, met alle symptomen die erbij hoorde. Nog slechter geheugen, niet kunnen concentreren, zelfs lezen lukte niet meer. Alsof er iemand tegen je praat die je wel hoort, maar naar wie je niet echt hebt geluisterd. Sindsdien kijk ik anders naar mentale gezondheid. We moeten het erover hebben.
Want ik zie het steeds vaker om mij heen en het is zorgelijk: jongeren die nu al volledig opbranden, zichzelf kwijtraken, verzuipen in verwachtingen en de perfecte werelden van social media. We leven in een wereld die non-stop doorgaat, waarin stil staan achteruitgang lijkt. Alles moet sneller, beter, mooier. Want dat is de standaard.
Helaas heeft een moeder in mijn kennissenkring haar kind moeten begraven doordat hij het leven niet meer kon dragen. Die zin alleen al doet pijn om te schrijven. Maar het is de realiteit. Een realiteit die we liever niet benoemen, omdat het zo donker is. Maar het is wel nodig. Want alleen dan komt het aan het licht. Dan is er licht. Hopelijk.
Dus daarom deze blog. Niet als oplossing, want jeetje…had ik deze maar. Maar als uitnodiging om erover te praten. Laten we praten. Over gevoelens. Over kwetsbaarheid. Over niet meer kunnen. Over twijfels. Over wat we allemaal soms denken maar niet durven zeggen. Laten we niet altijd maar doen alsof we alles aan kunnen, dat niets ons deert, dat het allemaal niet uitmaakt. Want soms maakt het wel uit.
En laten we vooral ook wijzen op hulp. Het is géén zwakte om die te zoeken, het is moed.
📞 Heb je gedachten aan zelfdoding of maak je je zorgen om iemand?
Bel 113 of 0800-0113 (gratis en 24/7 bereikbaar)