Van jongs af aan heb ik een ingewikkelde verhouding met mijn lichaam. Stevig gebouwd was ik vroeger een opvallende verschijning tussen mijn tengere vriendinnen op de basisschool. Ook op de middelbare school viel ik uit de toon, tot het kleine compacte balletje zich langzaam ontpopte tot zachte, vrouwelijke vormen en de babyvetjes verdwenen. Om nu in de 40, plotseling weer te verschijnen. 💁🏽♀️
Mijn gewicht is al zo lang een onzichtbare strijd. Een strijd die mij eigenlijk al jong confronteerde met pestgedrag en oordelende blikken van anderen, maar vooral met het harde oordeel van mezelf. Ik verafschuwde in de puberteit mijn spiegelbeeld. In de spiegel zag ik een lijf dat ik liever anders had gezien. Strakker. Slanker. Een beetje meer “zoals de rest”.
En op sommige dagen overvalt dat gevoel mij nog weleens. "Als ik maar dun genoeg ben, dan word ik vanzelf gelukkiger, geliefder en zelfverzekerder". Ik keek naar de populaire, slanke meisjes op school en later naar vrouwen op de social media met platte buiken. Ik zag al die FitGirls van in de 20 en dacht: dát moet ik zijn. Dát is het doel. Zo moet ik eruit zien. En dus ging ik lijnen. Probeerde allerlei diëten. Ging mezelf uithongeren. Extreem veel sporten. En steeds als het me niet lukte om dat doel te halen (al was ik minimaal 10 (of 20) jaar ouder dan deze meisjes) voelde het alsof ik gefaald had. Alsof mijn lichaam me in de steek liet. Maar eigenlijk was het andersom, ik liet mijn lichaam in de steek.
Want hoe onrechtvaardig is het om haar op deze manier te veroordelen en te behandelen? Wat heeft mijn lichaam mij allemaal wel niet gebracht? Het laat alle processen soepel verlopen, het is gezond (zo ver ik weet), en die niet zo strakke buik, die heeft wel mijn jongens gedragen. Dit lijf heeft ze kerngezond op de wereld gezet. Als het daarvoor al geen respect of eeuwige roem verdient…
Size Zero?
Size Zero is een Amerikaanse kledingmaat die overeenkomt met maat 32 (XS/XXS) in Europa. In de jaren '90 werden extreem slanke modellen, zoals Kate Moss (het zogeheten “heroin chic”-tijdperk), hét schoonheidsideaal. Ze werden geprezen om hun androgyn, graatmagere uiterlijk, iets wat goed paste bij de strakke lijnen van high fashion. Modehuizen begonnen collecties te ontwerpen voor hele smalle modellen, "hoe dunner, hoe beter" werd de norm op catwalks en dat stroomde door naar tijdschriften en winkels, door naar het normale leven. Eetstoornissen als anorexia en boulimia? Skyrocketing, als gevolg van de druk om een onhaalbaar lichaamsbeeld na te streven.
Gelukkig verandert het beeld
Modemerken tonen steeds vaker curvy modellen, plus-size modellen met een buikje, littekens of striae. Al is het nog wel vaak zo dat je grote borsten mag hebben en volle billen, maar wel een taille waarvan je het idee krijgt dat je geen organen bezit. Want waar zitten die dan?
Dus je mag tegenwoordig wél wat voller zijn, zolang het maar de “juiste” rondingen zijn. Hups, een nieuw (praktisch onhaalbaar) ideaal was geboren. Een volle bilpartij, een slanke taille, platte buik en volle borsten. Alsof je uit een mal gegoten bent. Social media staat er vol mee.
Kijk naar de Kardashians, die met hun chirurgisch geboetseerde lichamen een nieuwe vorm van perfectie uitstralen. Het wordt gebracht als empowering, selfmade of natuurlijk, terwijl er hele teams mee aan de slag zijn: plastisch chirurgen, stylisten, photoshop en ga zo maar door. Wat wij zien, is vaak een illusie. En tóch vergelijken we onszelf ermee. Ook als we net wakker voor de spiegel staan.
We voelen ons niet slank genoeg, niet gespierd genoeg, niet strak genoeg. Waar we ons eerder kapot trainden voor minder kilo’s, streven we nu naar minder buik maar méér billen. En zelfs als je bijna aan alles voldoet ...guess what? Still. Not. Enough. Seriously…
Mijn lichaam is niet meer hetzelfde als vroeger en dat is oké. Mijn gewicht schommelde door de jaren heen. Dan weer wat voller en ontevreden. Dan weer slanker… en nóg steeds ontevreden. The struggle never ends, right?
Tegenwoordig probeer ik vooral fit en gezond te blijven, daar hoort vanzelfsprekend ook een gezond gewicht bij. Maar hell, it takes way more effort dan toen ik 25 was 😅. En echt, een doel hebben is heel gezond, maar laat je geluk er niet vanaf hangen. Life is now. Geniet ervan, met alles wat er is.
Dun, slank, voller, je bent zoveel meer dan alleen een lichaam, dat vergeten we soms. Alles wat jou jou maakt: je aandacht, je liefde, je lach, je zorgzaamheid, je intelligentie, je levenservaring.
Uniek & onvervangbaar 🤍