Zomervakantie!

Was het vroeger de tijd van een zwembadje in de tuin, schaterlach en waterpistolen. Tegenwoordig is het stil. Het badje staat al even niet meer en de waterpistolen liggen werkloos in de schuur. Alle vrienden zijn op vakantie. En dat maakt het nog stiller dan normaal. “Zullen we anders samen padellen?”, “of zwemmen?”. “Nee hoor mam, dat hoeft niet”. Waar ik vroeger naar het strand ging met schepnetten, emmers en bodyboards op mijn fiets...nodig ik ze nu uit om naar het strand te komen maar slaan ze steeds vaker af.

Deze zomer, als de vrienden allemaal op grote en soms verre reizen zijn, zie ik soms een gevoel van eenzaamheid. En dat raakt mij..

1) omdat ik die vliegvakanties nu zelf niet kan bieden en

2) omdat ik dat rotgevoel zo graag wil wegnemen, maar dat lukt niet.

Het meest moeilijke voor mij, en dus ook direct mijn grootste uitdaging in het moederschap, is accepteren dat ik het niet altijd kan fixen. Dat voelt machteloos. Want liefde betekent toch zorgen? Betekent dat niet altijd beschermen?

Maar je kunt je ze niet beschermen voor elke teleurstelling, elke ruzie, elke traan. Hoe graag je het ook zou willen. Ze moeten zelf leren vallen en weer opstaan. Hun eigen pad vinden, soms met pijn en verdriet, maar ook met geluk en overwinningen.

En mijn rol als moeder verandert terwijl ze opgroeien van kleine jochies, naar jongemannen die niet altijd even makkelijk laten zien wat ze voelen en zich soms terugtrekken. 

Maar die rol blijft wel belangrijk al voelt dat niet hetzelfde meer als vroeger, toen een kus en een knuffel nog welkom en ook genoeg waren. Thuis is nog steeds de veilige haven. De plek waar ze altijd welkom zijn, met alles wat ze voelen. Waar ze terecht kunnen als de buitenwereld hard is. Waar echte liefde woont, zonder voorwaarden. We kunnen ze leren dat het oké is om pijn te voelen, dat het bij het leven hoort, en dat ze altijd op ons kunnen rekenen, ook als het leven even niet makkelijk is.

Enne; die momenten van norsheid en afstand zijn voor hen vaak een manier om met emoties om te gaan, niet een afwijzing van ons als ouder. Remember that ❥