“Denk je niet dat je misschien een te romantische kijk hebt op het leven? Heb je inmiddels niet door dat de werkelijkheid een beetje afwijkt?” vragen mijn vriendinnen. Misschien. Maar ik weiger dit beeld op te geven. Eigenwijs? Ook misschien ;-)
Ik heb in mijn 47 jaar niet veel, maar wel TE veel kikkers gekust in de hoop dat er ooit een prins tussen zou zitten. Ik ga bijna nooit op date en laat weinig mensen dichtbij komen. Toch beheers ik op de een of andere manier de kunst om op die spaarzame momenten juist de meest bijzondere exemplaren uit te kiezen.
Looking for a 90’s love in today’s hookup culture. Yep, that’s me. Alias: de eeuwige romanticus, op zoek naar DE prins op het witte paard (zolang hij mij maar niet elke dag voor de voeten loopt). Want ondanks dat ik niet de standaard, kwetsbare prinses ben zoals vaak wordt afgebeeld in de sprookjes waarmee mijn generatie is opgegroeid, kijk ik stiekem toch uit naar dat magische moment that "sweeps you off your feet". Tot nu toe heeft dat vooral gezorgd voor hoofdpijn, de nodige schrammen en een gedeukt ego.
Bizar eigenlijk, dat je als kind prachtige sprookjes voorgeschoteld krijgt, maar dat de realiteit in de wereld van de liefde mijlenver van dit beeld verwijderd lijkt te zijn. Als alleenstaande moeder begeef ik me niet vaak op datinggebied, en als ik het al doe, levert dat vooral komische situaties op. Maar niets wat in de verste verte lijkt op een wit paard, laat staan een prins.
Laten we even teruggaan naar vroeger. En nu doe ik alsof ik al 80 ben, maar daten was toen gewoon echt anders. "Waar ben je dan naar op zoek?" Mensen, ik ben niet op zoek. Ik zit niet op datingapps, doe doorgaans niet aan speeddaten (op die ene keer na dat ik meeging als chaperonne – wat een verhaal op zich is). Ik ben van de oude stempel. Vintage, zullen we maar zeggen. Van toevallige ontmoetingen en aantrekkingskracht. Van investeren in de persoon bij wie ik die vonk voelde op het moment dat we elkaar zagen. Ik vis niet in vijf vijvers tegelijk, op zoek naar beter, meer of anders. Daar krijg je alleen maar keuzestress van, en ik gedij niet goed bij stress. Heel soms bevind ik me op het gladde ijs van de datingwereld. Heel soms. Niet via die vreemde apps op je telefoon, niet omdat ik op zoek ben, maar gewoon na een spontane ontmoeting.
Ik vind het tegenwoordig namelijk een ingewikkelde wereld. Oppervlakkig en zonder echte verbinding worden er "flings" aangegaan, zoals dat tegenwoordig heet als er eigenlijk geen intentie is om energie in elkaar te steken. En de keuze is reuze via alle kanalen, zeker als je hart – of broek – altijd openstaat voor iets nieuws. Als iedereen je kriebels geeft. In mijn geval niet echt van toepassing. Lekker op een veilige, fysieke afstand blijven. Zoals ik vaker zeg: ik ben niet frigide, maar ook niet vrij toegankelijk of openbaar gebied.
Vroeger was daten echt anders. In onze tijd, ahum, waren er nog geen mobieltjes. Contact zoeken met meerdere mensen tegelijk kon wel, maar dan moest je erheen of bellen – met de huistelefoon. En dat was vaak geen optie als je ouders of partner naast je op de bank zaten, of wanneer je die telefoon niet stiekem mee naar het toilet kon nemen. Het werd een heel gedoe met dat lange snoer door de kamer. Plus, je wist niet wie er aan de andere kant opnam, want de telefoon was voor algemeen gebruik. En met een beetje pech luisterde je broertje of zusje mee op het toestel boven.
In de snelle datingwereld van nu voel ik me niet zo thuis. Ik word graag verliefd, tot over mijn oren, zonder reserves, vol overgave. Geen ingewikkelde constructies, twijfels en onzekerheid, maar gewoon mijn hart dat een sprongetje maakt bij zijn glimlach. Iets dat je leven leuker maakt, niet ingewikkelder. Ik doe niets halfbakken: alles met passie. Ga er vol in. Liefde, avontuur, het leven – met de volle bak ellende als het misgaat. Maar zou ik het anders kunnen? Leven met reserves? Nee… dat denk ik niet. Het zou wel beter voor me zijn. Een beetje reserve zou het makkelijker maken om mezelf weer op te rapen. Snelle, oppervlakkige contacten zijn gewoon niet mijn ding. Dus voor iedereen die dat wel zoekt: "Tinder" (voor sommigen echt een werkwoord) er lekker op los. Deel je huis als een soort B&B (zonder liefde), investeer je suf in korte projectjes… maar mij niet bellen. ;-)