Shame on you...
Ja, iedereen kent de term tegenwoordig. Als ook de grote Chinese ketens die zich ermee bezighouden. Shame on you als je er iets koopt nu je niet meer kunt zeggen niets te weten van de misstanden op het gebied van werkomstandigheden en de belasting voor het milieu.
Toch maak ik mij ook nog wel eens schuldig aan het kopen van enkele items daar. Waarom? Omdat ik het geld niet heb voor truien die gemaakt zijn van 100% natuurlijk, biologisch wol van schapen die in de bergen hebben gehuppeld en die geschoren worden door herders omdat het hun passie is. Waarna de wol gewassen wordt in gerecycled water en geverfd wordt met natuurlijke materialen.
En ik zie dat de kwaliteit beter is he. En ik ben echt voor een betere wereld. Echt wel. Maar "lets look at the facts…." Ik heb het geld gewoon niet voor zo’n “betere wereld trui” van 400 euro. En daarin ben ik vast niet de enige. Het is wel zo dat als ik het geld zou hebben, ik het op het gebied van mode eerder uit zal geven aan zo’n trui dan aan een dure designertas. Maar daar heb ik sowieso niets mee. Merkartikelen. En ook niet met tassen.
Mode gaat snel. Alsook waar je als ouder nog aan mee mag doen met betrekking tot modegrillen. Toen ik op het punt stond om naar een festival te gaan en mijn hippe cowboyhoed opzette keek de oudste puber op en zei “ga je op je paard?”. Of toen ik een keer mijn witte sportsokken over mijn sportlegging hoog optrok. “Charmant mam”. “Jongen, dat doen jullie toch ook en dan nog in slippers ook”. Of toen ik mijn leuke mintgroene headset opdeed toen ik ging wandelen. “Werk je bij de radio ofzo, Jezus wat een ding”. Nou, zo heb ik nog wel wat voorbeelden.
Het luistert nauw jongens...., het luister nauw allemaal.
