"Vind je het niet vervelend om alleen op pad te gaan?", "Is het niet eenzaam, in je eentje weg?"....NEE!
Even ontsnappen. Soms geef je zoveel, dat er niets meer overblijft om te geven. Dan is het tijd om weer op te laden.
"Kleine kinderen, kleine zorgen. Grote kinderen, grote zorgen," ondanks dat ik twee kanjers van zonen heb (waar ik enorm trots op ben), is dat wel waar. Levenskeuzes, het leren van verantwoordelijkheden nemen in een fase van hun leven waarin ze vooral willen genieten en niet meer graag naar je luisteren, is zwaar. Misschien wel zwaarder dan ze simpelweg in leven houden toen ze nog klein waren ;-)
In combinatie met een drukke baan, het huishouden, de zorg voor huisdieren, mijn eigen ambities en teleurstellingen in mijn sociale leven, is het veel. Soms ben ik bang terug te vallen in de gemoedstoestand van vorig jaar. Ik doe mijn best om niet opnieuw zo diep te vallen. Ik blijf bezig met leuke dingen, investeer in mezelf, blijf schrijven, probeer mezelf niet minder te voelen dan anderen en leer steeds meer van mezelf te houden, zodat ik betere keuzes maak.
Het leven is een leerproces, en mijn grootste uitdaging is de balans te vinden tussen zorgen voor mezelf en zorgen voor anderen, tussen geven en ontvangen, tussen liefhebben en mezelf niet vergeten.
Diepgewortelde overtuigingen recht in de ogen aankijken en ombuigen—dat is mijn proces. Want ook ik ben het waard om voor te zorgen, van te houden, vast te houden en aandacht te krijgen. Mijn aanwezigheid ís wel waardevol, ook al geven anderen mij soms het gevoel dat dit niet zo is. Een traan vindt zijn weg over mijn wang wanneer ik dit schrijf, ik merk hoe diep deze woorden me raken. Dus ga ik mijzelf even wat aandacht en liefde geven. Een nachtje weg om te schrijven en te reflecteren.
Ik heb bedacht dat ik elke maand een nachtje erop uit ga. Alleen, samen met de hond of met de jongens en de hond. Als ze nog mee willen, want dat is ook niet altijd meer vanzelfsprekend. Ik ga kijken waar je in Nederland, betaalbaar, nog een bijzonder nachtje weg kan. De voorwaarde is, dat het een bijzondere overnachting is. Nieuwsgierig? Blijf mijn socials volgen, daarin neem ik je mee! Niet letterlijk natuurlijk ;-)
ps; je hoeft je als moeder niet schuldig te voelen als je even tijd voor jezelf neemt. Ik zorg dat het huis op orde is, er voldoende eten en drinken is en er is een netwerk van mensen bij wie ze terecht kunnen als er iets is. Bovendien blijf ik in Nederland en ben ik altijd bereikbaar voor ze.