Is het de tijd van het jaar, de tijd van de maand of ben ik gewoon een sentimenteel weekdier? Nja… de eerste twee zijn het niet, dus dan is het structureel vrees ik.
Ik kreeg als een soort complimentendag bij de laatste bijeenkomst van de training die ik volgde, een pannetje vol persoonlijke briefjes. En dat raakte mij meer dan ik verwacht had.
“Wat ben je een heerlijke krachtpatser” werd er geschreven door de enige mannelijke deelnemer. Ik weet wel waarom hij dat zei. Omdat ik graag het beeld in stand houd dat ik alles alleen kan, niemand nodig heb en een zelfstandige vrouw ben. Dat ben ik ook. Maar zelfstandig zijn wil niet zeggen dat je alles alleen moet doen. Dat je geen hulp mag vragen, je emoties niet mag tonen en niet mag uitspreken wat je nodig hebt. Weet ik inmiddels, of althans...dat begin ik te leren.
Iets of iemand “nodig” hebben is voor mijzelf, altijd een verwerpelijke uitspraak geweest. Ik heb niets nodig….
Maar dat is niet waar. Ik heb soms ook iets nodig. En dat is voor mij niet makkelijk te erkennen. Soms heb je een luisterend oor nodig, iemand die je even geruststelt, je aan het lachen maakt en daardoor dingen relativeert, een arm om je heen als het even te hard stormt.
Dat maakt mij niet zwak of afhankelijk, dat maakt mij mens....
Mijn ouders zijn altijd samen met mijn broer, mijn steun en toeverlaat geweest, maar ook hen vraag ik zelden om hulp en laat ik ook niet snel mijn emoties zien. Het idee dat ze er zijn is voor mij voldoende. Dat ze er altijd zullen zijn (zolang ze leven) is voor mij een veilig gevoel. Als dat wankelt, door gezondheidsperikelen, wankelt mijn basis. En dat kan niet. Want ik, ik moet altijd sterk zijn. Van mezelf. En voor anderen. Vind ik.
En het heeft natuurlijk een reden dat ik alleen mijn familie om hulp vraag of mij bij hen (zeer zeldzaam) kwetsbaar opstel...
Het is in mijn beleving in het algemeen niet veilig. Dus laat ik mij vaak niet kennen. Figuurlijk niet. Maar dus ook niet letterlijk. Want hoe kan ik van mensen verwachten dat ze mij zien, dat ze weten wat ik voel, als ik ze niet toelaat? Als ik altijd maar een beetje stoer zit te doen.
Dat moet ik leren. Dat het wel veilig kan zijn. Dat het er mag zijn.